تیرماه امسال برای دومین سال پیاپی، از امکان مرخصی طولانی مدت در علیبابا بهره بردم و سفری یک هفتهای به مناطق شمالی کشور داشتم. سفر رفتن برای من یک ماجراجویی و علاقه شخصیه. در سفر روحیه کشف و یادگیری درونم به تحرک بیشتری میافته، با طبیعت زیبا و پاک مانوس میشم و حس آرامش بینظیری رو تجربه میکنم.
علاوه بر این مزیتهای فردی، سفر رفتن یک مزیت برد-برد برای کارکنان و سازمان هم هست.
تحقیقات مختلفی نشون داده که وقتی کارکنان از مرخصیهاشون کامل استفاده کرده و به سفر میرن، در بازگشت روحیه و حس بهتری دارن، خلاقیتشون رشد کرده، تعامل بهتری با همکارشون میتونن بسازن و آماده پذیرش چالشهای جدید هستن. مهمتر از همه، سفر کردن ما رو با دیدگاهها و تجربههای جدیدی مواجه میکنه که باعث میشه انعطافپذیری ذهنی بیشتری رو از خودمون نشون بدیم.
همه موارد بالا باعث میشه ما عملکرد و بهرهوری بیشتری داشته باشیم، که زمینه رو برای ارتقا و پیشرفت شغلیمون فراهم میکنه. البته هر سفری این مزایای مثبت رو برامون به همراه نداره. اگه به اندازه کافی برای برنامهریزی سفرمون وقت نذاریم، به اندازه کافی از محل زندگی و کارمون دور نشیم یا کارها رو به خوبی به همکارانمون تفویض نکرده باشیم، یه سفر پر از استرس رو تجربه خواهیم کرد که نهایتا منجر به خستگی بیشتر و افت عملکردمون بعد از بازگشت میشه.
به قول منصور ضابطیان:
"سفر یک سرمایهگذاریه برای زندگی. فکر نکنید وقتی سفر میرید چیزی رو میبازید. شما آدم جذابتری میشین."
منابع:
- https://hbr.org/2015/06/are-the-people-who-take-vacations-the-ones-who-get-promoted
- https://hbr.org/2016/06/the-hidden-benefits-of-short-term-business-travel#:~:text=Not%20only%20will%20you%20have,the%20rest%20of%20the%20world.
- https://www.forbes.com/sites/amyblaschka/2019/08/13/four-reasons-why-you-need-to-leave-the-classroom-for-the-best-education/
- https://hbr.org/2014/02/when-a-vacation-reduces-stress-and-when-it-doesnt